درست همانگونه که احتمالا همیشه مادرتان به شما گوشزد کرده، باید صاف بایستید. حالت اشتباه بدنی، علت مشکلات متعدد عضلانی اسکلتی است. در اینجا نحوه ی ایجاد حالت بدنی صحیح در هنگام ایستادن را بررسی می نماییم.
با چشمان خود شروع کنید. به اطراف خود نگاه کنید. توجه کنید که چه تعداد از اطرافیان شما به سمت پایین نگاه می کنند. سپس به شانه ها و کمر این افراد نگاه کنید. این افراد به سمت جلو خم شده اند و حالتی شبیه پیری زودرس گرفته اند. بنابراین، با نگاه به مقابل، تصویر جدید بدن خود را شروع کنید: به طور مستقیم به چشمان مردم، به افق، به جهان اطراف و بالاتر از خود نگاه کنید. همه ما زمان زیادی را صرف زل زدن به گوشی یا کفش های خود کرده ایم. حال زمان آن رسیده است که واقعا دنیای اطراف خود را بشناسیم و به مقابل به طور مستقیم نگاه کنیم.
سپس چانه خود را بالا بیاورید. بالا بردن چشم ها به تنهایی کافی نیست. چانه ی خود را به سمت بالا بیاورید و دقت کنید که چه اتفاقی برای گردن شما می افتد. انحنای گردن تغییر می کند؛ وزن جمجمه شما، که مغز عظیم شما را نگه داری می کند، در حال حاضر روی ستون فقرات شما متمرکز است. جریان خون و مایع مغزی نخاعی شما مسیرهای نرم و صحیح را در رایانه ذهنی شما طی می کنند. اینکار باعث می شود از مصرف انرژی بیش از حد جلوگیری شود و به سلول های عصبی بدن که اطلاعات زیادی را انتقال می دهند اکسیژن کافی برسد.
شانه های خود را عقب تر از لگن قرار دهید. با چرخش شانه به جلو در زمانی که با انگشتانتان روی گوشی و یا صفحه کلید کامپیوتر ضربه می زنید، شانه هایتان در یک حالت بسته گیر می کنند. اسکاپولارهای موجود در کمر شما به سمت جلو و خارج حرکت می کنند و عضلاتی که آنها را هدایت می کنند، به دلیل موقعیت بیومکانیکی نامناسب تضعیف می شوند. با چرخش به جلو، شانه های چرخان شما (چهار تاندون که حرکت شانه شما را هدایت می کنند( به استخوان آکرومیون فشار می آورند. این موضوع زمانی که سعی می کنید دست خود را بر روی سر خود ببرید، باعث ایجاد احساس درد می شود.
همانطور که شانه های شما به سمت عقب می چرخند، شکم خود را به داخل بکشید و منقبض کنید. هر آنچه که در قسمت بالای کمربند قرار گرفته شامل ماهیچه های شکم شما و چربی هایی که ماهیچه را پوشانده اند وزن زیادی را بر ستون فقرات شما تحمیل می کنند. سعی کنید در این حالت یک لیوان آب را در مقابل خود نگه دارید و متوجه شوید که انجام اینکار حتی برای چند دقیقه چقدر دشوار است. بدون استفاده از انقباض عضله و قدرت شکمی، کمر شما باید شکم را به همین صورت در تمام طول روز نگه دارد.
در حالیکه شکم خود را به داخل منقبض کرده اید، نفس عمیقی بکشید. تصور کنید که ریه های شما دارای سه بخش برای پر کردن هر نفس است. ابتدا فضای پایین را پر کنید که در قسمت ناف شما احساس می شود. بعد، قسمت سینه خود را پر کنید و در نهایت، قسمت بالای قفسه سینه خود را پر کنید. توجه داشته باشید که شانه های شما به عقب رانده می شوند، ریه های شما بلند می شوند، و شکم شما به سمت داخل جمع شده است. در این حالت جهان را ببینید.
در حالیکه شانه های خود را صاف نگه داشته اید باسن خود را کمی به سمت جلو بیاورید. این فقط سربازان نیستند که می توانند صاف و با غرور بایستند. حال به همین صورت صاف به جهان قدم بگذارید. با حفظ حالت صاف پشت میز بنشینید و موقعیت بدنی صاف خود را به همین حالت نگه دارید. مادرتان به شما افتخار خواهد کرد، و مفاصل شما دیگر آسیب نمی بینند و دچار درد نمی شوند.
بدن به طور کلی به طوری طراحی شده است که در هنگام ایستادن صحیح، انرژی مصرفی کمینه است. عضلات اصلی آرام هستند و تنها واکنش های موضعی برای حفظ تعادل در فعالیت ها نیاز هستند. حالت بدنی صحیح زمانی صورت می گیرد که لاله گوش، سر شانه، استخوان اتصال دهنده لگن و ران، زانو در خطی کاملا عمود بر کف قرار دارند.
همه ی این کارها به تمرین و نظم و انضباط نیاز دارند. تلفن، رایانه، الکسا و سیری خود را برای یادآوری انجام این تمرینات ساده به طور منظم تنظیم کنید. شما با افزایش سن به طور طبیعی دچار خمیدگی پشت می شوید، با حالت بدنی ضعیف و نادرستی که به دیسک و مفاصل ستون فقرات خود اضافه می کنید می توانید احتمال ابتلا به آرتروز را بالا برید. و همچنین تضعیف عضلات شکمی باعث می شود که شما دچار کمردرد شوید. تصویر بدنی خمیده و سالخورده هیچ سودی برای شما نخواهد داشت.
برای مقالات بیشتر به سایت آسود کلینیک مراجعه کنید.
منبع: نحوه ی درست ایستادن
فلج بل (Bell’s palsy) یا نوریت فاشیال در واقع فلج عصب هفتم مغزی (یا عصب فاشیال یا عصب صورتی) است که در صورت بروز این فلج، یک طرف صورت فرد، دچار فلج موقت میگردد. بیماری فلج بل توسط بل انگلیسی در سال 1812 شناخته شد. به زبان سادهتر، زمانی فردی دچار فلج بل میشود که یکی از اعصاب صورت دچار اختلال شده و درست کار نکند. غالبا علت این اختلال یک ویروس است. فلج بل در افراد 15 تا 40 ساله شایعتر است. در ادامه با علل، علایم و درمان فلج بل آشنا خواهید شد.
وظیفه اصلی عصب صورت، انتقال پیغامهای دریافتی از مغز به صورت است. در حالت عادی و در صورت سلامت شخص این پیغامها که عبارتند از: لبخند، پلک زدن، اخم کردن، حرکت دادن ابروها و …، به درستی به صورت منتقل میشود. اما زمانی که این عصب دچار اختلال میشود، در حقیقت وقتی شخص به فلج بل دچار شده، این پیغامها به درستی رد و بدل نمیشوند و به همین دلیل است که یک سمت صورت فرد مبتلا فلج میگردد.
قبلا گفته شد که عامل بروز فلج بل یک ویروس است.
غالبا بروز این فلج به عفونتهای ویروسی HSV-1 (ویروس تبخال)، ویروس Epstein-Barr (عامل بیماری مونونوکلئوز عفونی) مربوط است. از دیگر علل بروز این بیماری، میتوان به عفونتهای گوش، سرماخوردگی، دیابت، اوریون، فشار خون بالا، ادم و … را نام برد.
نشانهها و علائم فلج بل به طور ناگهانی بروز میکند و شاید اصلا متوجه آن نشوید و فقط صبح که جلوی آینه میروید ببینید، نیمی از صورتتان فلج شده است. اما اغلب افرادی که دچار فلج بل شده‌اند، دارای علائم زیر بودند:
دقت داشته باشید که در فلج بل، تنها نیمی از صورت به طور موقت فلج میشود. اگر همراه با این علائم در سایر قسمت‌های بدن خود نیز احساس ناراحتی میکنید، فورا به پزشک مراجعه نمایید.
معمولا به دلیل شباهت زیاد علائم فلج بل به سکته مغزی، با آن اشتباه گرفته میشود، درحالی که فلج بل با سکته مغزی فرق دارد.
در حال حاضر، روشی برای پیشگیری از ابتلا به فلج بل وجود ندارد.
پزشک با معاینه صورت شما و بررسی ناحیه فلج شده و نیز با پرسیدن سوالاتی مثل این که اولین بار چطور متوجه فلج صورت شدید؟ یا چه علائمی را در روزهای اخیر داشتهاید؟ همچنین برای تشخیص دقیق ممکن است آزمایش خون، تست نوار عصب و عضله، اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن تجویز کند تا وجود یک عفونت باکتریایی یا ویروسی در خون را تشخیص دهد و نیز میزان التهاب اعصاب را بررسی کند.
پس از تشخیص فلج بل، بسته به تصمیم پزشک یکی از روشهای درمانی زیر انتخاب میشود:
ممکن است پزشک برای کاهش التهاب عصب صورتی داروهای استروئیدی و یا داروهای ضد ویروس، مانند آسیکلوویر تجویز نماید.
ماساژ صورت برای درمان سستی عضلات و حفظ قابلیت ارتجاعی عضلات موثر است. همچنین با ماساژ، جریان خون در بخش‌های مختلف صورت حفظ میشود و عضلات دچار انقباض نخواهند شد.
تحریک الکتریکی ارتباط میان عصب و عضلات را برقرار میکند و منجر به بهبود وضعیت فلج صورت میشود. در این شیوه، جریان الکتریکی ضعیفی برای تحریک عضلات صورت بر روی بدن بیمار اعمال میشود. برای انتقال جریان الکتریکی به بدن بیمار از الکترود استفاده میشود.
برای مطالب بیشتر در مورد اورتوپدی به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.
منبع سایت
استفاده از سلول های بنیادی برای درمان بیماری ها قسمتی از پزشکی نوین و پیشرو تحت عنوان پزشکی بازساختی (regenerative medicine) است. سلول های بنیادی، سلول هایی پایه ای در بدن انسان هستند که تحت شرایطی قابلیت تبدیل به سلول های اختصاصی مثل سلول غضروف، سلول ماهیچه قلب و غیره دارند. در این نوع درمان با بکارگیری این سلول های بنیادی قسمت های آسیب دیده ارگان های بدن ترمیم می شوند. سال های نه چندان پیش از این، رسیدن به این نقطه از توانایی درمان به منزله آرزو در علم پزشکی بوده است. بعنوان مثال در درمان آرتروز با سلول بنیادی ، با استفاده از سلول های مزانشیمال (نوعی از سلول های بنیادی با قابلیت غضروف سازی) غضروف آسیب دیده مفصل دچار تخریب در اثر آرتروز ترمیم و بازسازی خواهد شد. این سلول ها در برخی قسمت های بدن یافت می شوند که مغز استخوان سرشار از این سلول ها می باشد. این روش کاملا با PRP که از پلاکت های خون جهت تحریک روند بازسازی استفاده می شود متفاوت است و درمانی پیشروتر و با تکنولوژی بالاتر است.
سن مناسب جهت سلول درمانی بین ۱۸ تا ۶۵ سال است که فرایند استخوان سازی فعال می باشد و هرچه سن کمتر باشد پاسخدهی بهتر خواهد بود زیرا سلول ها جوانتر بوده و قدرت تکثیر و بازسازی بیشتری دارند.
روش کار در درمان آرتروز با سلول بنیادی به این صورت است که مقداری سلول بنیادی غضروف ساز از مغز استخوان فرد دچار آرتروز استخراج می شود و سپس تحویل لابراتوار کشت سلول که ازمایشگاهی بسیار مجهز و تحت شرایط کنترل شده و استریل است، داده می شود. در آزمایشگاه سلول ها کشت داده می شوند و بعد از چند هفته تکثیر و رسیدن به تعداد مشخصی از طریق یک تزریق داخل مفصلی وارد مفصل می شوند. سلول های وارد شده شروع به ترمیم قسمت های آسیب دیده غضروف می کنند و‌پس از مدتی، ترمیم غضروف اتفاق می افتد که این باعث بهبود وضعیت غضروف به لحاظ قوام و ضخامت شده و نهایتا باعث کاهش درد و افزایش عملکرد بیمار می شود. معمولا بهبودی بعد از حدود شش ماه حاصل می شود.
لازم به ذکر است این روش در موارد آرتروز خفیف یا متوسط موثر بوده و اثرات مثبت آن برای سال ها باقی می ماند ولی در موارد شدید آرتروز تاثیر چندانی ندارد. شایان ذکر است که اصلاح سبک زندگی همچون کاهش وزن، اجتناب از حرکات فیزیکی سنگین و انجام ورزش های تقویتی عضلات چهار سر ران همچنان جزو ارکان مهم درمان آرتروز بوده و رعایت مسایل فوق کمک شایانی در دوام سلامت غضروف بازسازی شده خواهد داشت.
برای مقالات بیشتر در زمینه اورتوپدی به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.
منبع سایت
بافت عضلانی اسکلتی بزرگترین توده بدن را تشکیل می دهد، که 45 درصد کل وزن آن را تشکیل می دهد. آسیب های عضلانی می تواند ناشی از کبودی، کشش یا شکستگی باشد. طبقه بندی فعلی این صدمات را به صورتی ملایم، متوسط و شدید تقسیم می کند. علائم و نشانه های ضایعات درجه I ادم و ناراحتی هستند. درجه دوم، از دست دادن عملکرد، شکاف و اکیموز ممکن است؛ و درجه III، پارگی کامل، درد شدید و هماتوم گسترده. تشخیص می تواند توسط: اولتراسوند، که پویا و ارزان است، اما وابسته به امتحان، تایید می شود. و توموگرافی یا رزونانس مغناطیسی، که تعریف آناتومیک بهتر را فراهم می کند، اما استاتیک است. فاز اولیه درمان می تواند به عنوان پروتکل "PRICE" خلاصه شود. NSAIDs، اولتراسوند درمان، تقویت و کشش پس از فاز اولیه و محدوده حرکت بدون درد در درمان بالینی استفاده می شود. از سوی دیگر، جراحی دارای علائم دقیق است: زهکشی هماتوم و بازسازی و تقویت عضله تاندون.
آسیب دیدگی عضلات بیشترین علت ناتوانی در عملکرد ورزشی است. برآورد شده است که 30 تا 50 درصد از تمام آسیب های مربوط به ورزش به علت ضایعات نرم بافت ناشی می شود) 1 (.
اگرچه درمان غیر جراحی پیش آگهی خوبی برای بسیاری از ورزشکاران با صدمات عضلانی است، اما عواقب نارسایی درمان ممکن است چشمگیر باشد و بازدهی فعالیت بدنی را به مدت چند هفته یا چند ماه (2) به تعویق انداخته است. شناخت اصول اساسی خاصی از مکانیسم های بازسازی و تعمیرات ماهیچه های اسکلت ممکن است به اجتناب از خطرات ناخواسته و تسریع بازگشت به ورزش کمک کند.
آناتومی و بیومکانیک
الیاف عضلانی به طور کلی از استخوان یا بافت همبند متراکم می آیند و در استخوان دیگری بوسیله تاندون قرار می گیرند.
عضلات وجود دارد که یک یا چند مفاصل را برای ایجاد حرکت حرکت می دهند. عضلات با عملکرد تونیک یا موضعی عموما گسترده و مسطح هستند و در یک اتصال واحد قرار دارند و سرعت انقباض کم و ظرفیت تولید و حفظ نیروی انقباضی بزرگ وجود دارد. آنها عموما در محوطه های عمیق قرار دارند.
عضلات شامل دو مفاصل دارای سرعت بیشتر انقباض و ظرفیت بیشتر برای تغییر طول، اما ظرفیت کمتر برای مقاومت در برابر تنش. آنها معمولا در محفظه های سطحی قرار دارند.
با توجه به شکل، عضلات مچ پا اجازه حرکت بیشتر را می دهند، در حالی که عضلات پنتیک دارای قدرت انقباضی بیشتری هستند.
طول فیبر تعیین کننده مهمی در مقدار انقباض ممکن در یک عضله است. از آنجا که مایوفیبریلها معمولا توزیع مایع در داخل شکم عضله ارائه می شوند، معمولا از طول کل عضله کوتاه تر است.
درباره این سایت